呂

რადიკალის №	30.4
კანჯი	呂 დააჭირე
რადიკალი	口
ონჲომი	ロリョ
კუნჲომი	せぼね
დონე	ჯინმეჲოო კანჯი
მნიშვნელობა	ზურგი, ხერხემალი

呂　りょ　(არს.) 1)(შემოკ.) ბასების მწკრივი (იაპონურ მუსიკაში) 2)ექვსი ლუწად-დანომრილი ნოტა ისტორიულ ქრონომატიკულ სკალაზე 3)იაპონური შვიდტონიანი თანწყობა (შეესაბამება: რე, მი, ფა, სო, ლა, სი, დო)
呂律　ろれつ　(არს.) არტიკულაცია, შენაწევრება, დანაწევრებული წარმოთქმა
呂旋　りょせん　(არს.) იაპონური შვიდტონიანი თანწყობა (შეესაბამება: რე, მი, ფა, სო, ლა, სი, დო)
呂旋法　りょせんぽう　(არს.) იაპონური შვიდტონიანი თანწყობა (შეესაბამება: რე, მი, ფა, სო, ლა, სი, დო)
お風呂　おふろ　(არს.) აბანო
お風呂に入る　おふろにはいる　(გამოთ.) აბანოში შესვლა, აბაზანის მიღება
サウナ風呂　サウナぶろ　(არს.) საუნა (აბანო)
トルコ風呂　トルコぶろ　(არს.) 1)თურქული აბანო 2)(სენსიტ.) თურქული აბანო-საროსკიპო
一風呂　ひとふろ　(არს.) აბაზანა
伊呂波楓　いろはかえで　(არს.) (კანა.) იაპონური ნეკერჩხალი (Acer palmatum)
内風呂　うちぶろ　(არს.) კერძო აბანო (ოჯახისთვის გამიზნული)
御風呂　おふろ　(არს.) აბანო
朝風呂　あさぶろ　(არს.) დილის აბაზანა
潮風呂　しおぶろ　(არს.) ცხელი მარილიანი წყლის აბაზანა
砂風呂　すなぶろ　(არს.) ქვიშის აბაზანა
蒸し風呂　むしぶろ　(არს.) ორთქლის აბანო
蒸風呂　むしぶろ　(არს.) ორთქლის აბანო, საუნა
貸切風呂　かしきりぶろ　(არს.) დაჯავშნული აბანო
野天風呂　のてんぶろ　(არს.) აბაზანა ღია ცის ქვეშ
露天風呂　ろてんぶろ　(არს.) აბაზანა ღია ცის ქვეშ
風呂　ふろ　(არს.) „ჶურო“ - იაპონური აბანო
風呂場　ふろば　(არს.) სააბაზანო ოთახი
風呂屋　ふろや　(არს.) (სენსიტ.) საზოგადოებრივი აბანო
風呂敷　ふろしき　(არს.) ბოხჩის გამოსაკვრელი ხელსახოცი, ნივთის გასახვევი ხელსახოცი; ბოხჩის გამოკვრა
შდრ:
包み紙　つつみがみ　(არს.) შესაფუთი ქაღალდი
ბოხჩა - საყოფაცხოვრებო დანიშნულების ნივთი. ოთხკუთხა ფორმის ქსოვილი. კერავდნენ ან სადა ქსოვილისაგან, ან სხვადასხვა ფერის ნაკუწებისაგან. მასალად იყენებდნენ აბრეშუმს, ფარჩას, შალს, ყალამქარს, ქირმანშალს და იშვიათად ტყავს. ბოხჩის ზედაპირს ქარგავდნენ ოქრომკედით ან მულინეს ძაფებით. ამკობდნენ აგრეთვე მძივებითა და კილიტებით. ბოხჩა ქართულ ეთნოგრაფიულ ყოფაში თანამედროვე ჩანთის, ხელჩანთისა და საფულის (თეთრეულის, ტანსაცმლის და სხვა მცირე ზომის ნივთების, ფულის სატარებლად) ფუნქციას ასრულებდა. ზომის მიხედვით დასტურდება დიდი, საშუალო და მცირე მოცულობის ბოხჩები. ძველ ქართულ წერილობით წყაროებში ტერმინი „ბოხჩა” არ მოიხსენიება, მას მხოლოდ გვიანფეოდალური ხანის მზითვის წიგნებში ვხვდებით. სავარაუდოა, რომ ბოხჩა როგორც აბანოსათვის სახმარი ნივთი, XIX საუკუნის თბილისურ ყოფაში დამკვიდრდა და მისი ამგვარი დაწინაურება თბილისური აბანოების პოპულარობას უნდა უკავშირდებოდეს. ბოხჩას რიტუალური დანიშნულებაც ჰქონდა. მას იყენებდნენ სარტყელად უსტაბაშის მიერ შეგირდის ხელოსნად დალოცვისას. ბოხჩას მაჰმადიანი მლოცველები მუხლსაფენადაც ხმარობდნენ.
ლიტ.: „საქართველოს სიძველენი“, ტ. I, III, 1910; ი. გრიშაშვილი, ძველი თბილისის ლიტერატურული ბოჰემა, 1986;
ი. ნანობაშვილი, ტყავის დამუშავების ხალხური წესები საქართველოში, 1973.
風呂桶　ふろおけ　(არს.) აბაზანაში წყლის დასასხმელი ჩამჩა